Failliet gaan en weer opstaan

Actueel, Frans van den Berg, Zaterdag, 16 november 2024

Failliet gaan. Het overkomt dit jaar steeds meer ondernemers. Cleo Epskamp (62) kan er over meepraten. De Haarlemse onderneemster introduceerde het fenomeen belevingswinkel in Nederland en had uiteindelijk 14 vestigingen van Leuk!. Tot de keten failliet ging. Daarna ging ze door een diep dal, krabbelde op en heeft nu weer een succesvol klein bedrijf ‘Vergaderen bij Su Casa’. Tijd voor een gesprek.

Iedereen heeft wel eens tegenslagen, maar het kan ook een verrijking zijn om die ervaring te delen. Ik had niet alleen succes met mijn winkels, maar ben ook op mijn bek gegaan. Als ik daar tijdens trainingen over vertel, stel ik me kwetsbaar op als trainer en is dat een directe uitnodiging aan de deelnemers om zich meer te laten zien. Je kan dan jezelf zijn. Omarm het echte leven’’, is haar levensles geworden

Haar eerste belevingswinkel in Haarlem sloeg aan, Amsterdam volgde en zo ging het steeds verder met openingen in Den Haag, Laren, Naarden, Bergen, Hilversum, Utrecht en Den Bosch. Tot het mis ging. ,,Een faillissement is echt heel intens, maar het kan ook het begin zijn van iets nieuws. Je moet vooral niet op dezelfde wijze doorgaan. Je moet vernieuwen, jezelf opnieuw uitvinden’’, benadrukt ze aan de eettafel van haar vergaderlocatie Su Casa in hartje Haarlem. 

Vanuit de keuken kijk je op een bloemrijke achtertuin, waar een tweede vergaderruimte is. Aan de straatkant is het meer een woonkamer. Banken, poefs, zitplaatsen in het raamkozijn. Kaarsjes, sfeerverlichting en aansluitend die eettafel met keuken, want ook voor de inwendige mens wordt gezorgd.

Woonkamersfeer

Die woonkamersfeer wordt volgens Epskamp door veel bedrijven gewaardeerd. ,,Dit is toch beter dan een heisessie in een vergaderzaaltje. Momenteel zijn het vooral bedrijven uit Amsterdam, Schiphol en Haarlem die hier een ruimte huren. Even weg van hun eigen werkplek.’’ Dat even weg zijn, is ook belangrijk om tot een betere samenwerking in een team te komen. ,,Je moet elkaar niet steeds proberen te overtuigen van je eigen gelijk, maar zien te achterhalen hoe iemand in elkaar zit, waar de motivatie zit. Waarom is emand boos? Is dat angst of iets anders?’’ Zelf was en is Cleo Epskamp altijd heel openhartig over haar beweegredenen en gevoelens. De laatste keer dat ik haar interviewde was in 2008. Dat was het moment dat ze net volop in scheiding lag, haar woning moest verkopen, maar ook bezig was meer winkels te openen.  Even in een notendop haar loopbaan. Na de hotelschool pakte ze haar koffers en verhuisde van het oosten van het land naar Amsterdam. Vond baantjes bij hotels, kwam in de bedrijfscatering terecht en werd later vertegenwoordiger bij Nestlé. Enkele jaren later stapte ze over naar een publicrelationsbedrijf, ging daar personeelsleden trainen. Ze begon later, na eerst vijf jaar voor een trainingsbureau te hebben gewerkt, haar eigen trainingsbureau. Vervolgens bouwde ze dat met haar man uit tot een groot bedrijf, met twee eigen panden voor vergaderingen en trainingen.

Belevingswinkel

Het succes kende een keerzijde: veel horecawerk, weinig tijd voor de kinderen en spanningen met haar partner. Twee kapiteins op een schip ging niet goed. Op zoek naar zichzelf en een nieuwe invulling van haar leven, kwam het idee van de belevingswinkel opzetten. Een concept dat indertijd in New York al bestond, maar nog niet in Nederland. Het werd de winkel Leuk!, met een mix van mode, woonaccessoires, cadeaus, boeken en dergelijke. Een concept dat later door veel winkeliers is overgenomen.  De eerste winkel in Haarlem sloeg aan, Amsterdam volgde en zo ging het steeds verder. Vanaf 2008 van acht naar veertien winkels. ,,Niet omdat ik zo nodig wilde groeien, maar omdat je dan groot genoeg bent om een eigen label te introduceren: By Cleo. Mijn idee was om dat na tien jaar te verkopen. Dan zou ik mijn pensioen geregeld hebben en zou ik weer teruggaan naar het coachen, trainen en de vergaderlocaties. Met natuurlijk een hele berg aan extra ervaring’’, legt ze haar strategie uit, terwijl ondertussen de twee katten rustig liggen te slapen en de cappuccino voor de tweede keer is neergezet.  Die droom spatte echter uiteen. ,,Ja, toch onverwacht. Het gekke was juist dat we de economisch moeilijke jaren tussen 2008 en 2013 waren doorgekomen. Net toen het beter ging, opende ik die laatste drie winkels. Alleen viel daar de verkoop enorm tegen. De internetverkopen kwamen net opzetten en ik moest reorganiseren. Alleen heb je daar wel tijd voor nodig, maar die kreeg ik niet van de bank. Achteraf gezien stom dat ik maar één bank als geldschieter had. Binnen een half jaar was ik failliet verklaard.’’

Grootste crisis

Het klinkt zakelijk, maar het effect was enorm. Alleen de winkel in Utrecht bleef over. ,,Maar ik moest ook mijn huis verkopen en een huurwoning zoeken. Weg pensioen. Daar sta je dan met twee pubers die in de grootste crisis van je leven vragen wat we nu gaan doen. Je verliest alles, bent emotioneel niet stabiel en zoveel stress is ook letterlijk niet goed voor je lichaam. Ik heb te lang gestreden. Het was een gevecht en pas na tweeënhalf jaar was er de volledige acceptatie. Ik was te lang aan het zoeken naar een oplossing. Je kan niet helder meer denken. En dan kwam daar de overgang nog eens overheen. Tegenwoordig is dat toch geen taboe meer?’’  Uiteindelijk zocht ze begeleiding, ging veel naar yoga, de natuur in en had twee banen om toch brood op de plank te hebben. In 2017 was ze, zoals ze het noemt, weer als nieuw. ,,Door die levenservaring kon ik veel scherper kijken wat er gebeurt in een team of bedrijf. Ik wist zelf wat tegenslag met je doet en dat kan ik weer gebruiken bij de trainingen die ik geef.’’  Maar ze wilde ook weer een eigen huis als stabiele factor. Na dertien afwijzingen vond ze een hypotheekadviseur die wel meedacht zodat ze een bovenwoning kon kopen. ,,Net toen ik dacht het gaat weer, kwam corona. De maatregelen indertijd waren natuurlijk een ramp voor een winkel en mijn trainingen. Wat nu? Ik ben in Utrecht letterlijk in mijn winkel gaan zitten en dacht: ‘Ik ga niet weer naar de kloten’. Ik moest creatief zijn. Je hebt personeelskosten te betalen en een hele collectie. Via sociale media hebben we toen een actie op poten gezet waarbij klanten tegen sales-tarieven een pakket konden samenstellen en dat verstuurden we dan. Als ik maar de spullen kwijt was en er weer geld binnen kwam. Het ging als een speer. Dat helpt, want laten we wel wezen: die steun vanuit de overheid was prachtig, maar moest je wel terugbetalen. Daar lopen nu steeds meer bedrijven Tegenaan.’’ 

Uiteindelijk kreeg ze alles op de rit. Begin dit jaar verkocht ze de winkel aan de winkelmanager. ,,Vorigjaar kon ik weer gaan dromen. Wat wil ik de laatste tien jaar nog? Welke leuk dingen wil ik doen? Een nieuwe liefde? Dat hoop ik, dat zou de kers op de taart zijn, maar als het niet lukt, dan is dat zo, dan is het leven ook fijn. Maar wat coaching en training en de vergaderlocaties betreft wilde ik weer terug naar het begin toen ik Su Casa had. Niet omdat het moet, maar omdat het me gelukkig maakt.’’

Bouwval

Ze is altijd een liefhebber van Funda geweest en op een morgen zag ze dit pand aan de Korte Houtstraat staan. Echt een bouwval, laat ze aan de hand van een fotoboek zien. Maar met haar styling en interieurinzichten keek ze daar meteen doorheen. ,,Ik zag meteen hoe het moest worden. Het was wel een immense klus. Het is een rijksmonument, er moest ontzettend veel worden gedaan en dat in een straatje waar je nauwelijks in kan komen met een vrachtwagen.’’ Dit voorjaar was de klus geklaard. Twee ruimtes die als een geheel worden verhuurd voor vergaderingen of trainingen. Zelf woont ze boven. ,,Ik ben dankbaar dat het gelukt is en dat ik hier volop mee bezig ben. Ik kwam er beter uit.’’